Warszawa: kościół św. Benona

Budowę małej świątyni rozpoczęto w 1646 r. przy ulicy biegnącej na tyłach wschodniego bloku zabudowy rynku Nowego Miasta. Konsekracja nastąpiła w 1649 r. Nie wiadomo kto był autorem projektu kościoła, istnieje jednak prawdopodobieństwo, że pewnym pierwowzorem mógł być staromiejski kościół jezuitów.

W roku 1787 osiedlił się przy kościele św. Benona redemptorysta Klemens Hofbauer z kilkoma zakonnymi współbraćmi. W ten sposób powstała niezwykle dynamiczna wspólnota, zwana potocznie od nazwy kościoła "Benonitami".

Przy kościele rozwinął się ośrodek duszpasterski, a także społeczno-wychowawczy. Trwała tzw. "permanentna misja", nieustanna adoracja Najświętszego Sakramentu. Spowiedzi słuchano od 5 rano do późnych godzin wieczornych. Codziennie dbano o piękną i uroczystą oprawę liturgii. Zdarzało się, że podczas mszy św. w ciągu tygodnia grała kilkudziesięcioosobowa orkiestra.

Przy kościele rozwinęły się też szkoły, sierociniec i ośrodek charytatywny.

Po objęciu kościoła przez redemptorystów przeprowadzono w nim dwie zasadnicze modyfikacje: w latach 1788-89 zbudowany został podłużny, dwupiętrowy budynek klasztorny, nieco zaś później w latach 1801-02 powstała kaplica dedykowana Zbawicielowi Świata.

Niestety w 1808 r. redemptoryści zostali wypędzeni. Kościół i klasztor przeszły na własność państwa. Początkowo zorganizowano w nim magazyny, potem była tam cerkiew prawosławna. W 1822 r. budynek przestał pewłnić funkcje sakralne i został przekształcony w fabrykę noży.

Już w 1938 r. podjęto starania na rzecz przywrócenia kościołowi dawnych funkcji. Niestety podczas Powstania Warszawskiego został on zniszczony.

Po wojnie władze państwowe zadecydowały, że ruiny kościoła św. Benona będą służyć jako pracownia rzeźbiarska. Starania prowadzone przez redemptorystów były bezskuteczne aż do 1955 r. Ostatecznie kościół św. Benona odbudowano ściśle według pierwotnej formy architektonicznej, a prymas Polski kard. Stefan Wyszyński poświęcił go 22 czerwca 1958 roku. Było to dokładnie w 150 rocznicę usunięcia Redemptorystów-Benonitów z Warszawy w 1808 roku.

Wystrój wnętrza zrealizowano w latach 1977-78 według projektu Zbigniewa Wolaka. Koncepcja wystroju polegała na powiązaniu elementów zabytkowych z nowoczesnymi. Uwagę przyciąga zwłaszcza ołtarz główny, z wiszącą nastawą przedstawiającą scenę Męki Pańskiej. Figura Chrystusa ukrzyżowanego pochodzi z XVIII w., a figury Matki Bożej Bolesnej i św. Jana z XVI w.

Obecnie w każdą niedzielę o godz. 13.30 w kościele odprawiana jest Msza św. po łacinie w Rycie Trydenckim .

© 2005-2007 Katolicka Agencja Informacyjna. Wszelkie prawa zastrzeżone.