Warszawska Pielgrzymka Piesza

Pierwsze wzmianki na temat pielgrzymki pochodzą z 1711 (choć pielgrzymowanie warszawskie rozpoczął prawdopodobnie już wcześniej o. Innocenty Pokorski).

W 1711 r. pielgrzymkę poprowadziło Bractwo Pana Jezusa Pięciorańskiego przy kościele paulińskim . Była to pielgrzymka w imieniu miasta z prośbą o ocalenie przed szalejącą epidemią. Pielgrzymkę prowadził Antoni Gromadzki - Kurator Arcybractwa. Wraz z nimi poszło dwudziestu mężczyzn niosąc srebrne wotum, w nadziei na odwrócenie nieszczęść.

Wotum przedstawiało Ducha Świętego i Matkę Boską Częstochowską , świętych patronów oraz miasto Warszawę okolone murem obronnym i jej godło „Syrenę”. Na winiecie widniał łaciński napis, błagalna prośba: „Wspomnij Panie, na najdroższe Pięć Ran Swoich, jak również na Najchwalebniejszą Pannę a Matkę Twą Maryję, jaśniejącą na polskiej Jasnej Górze cudami i zwycięstwami; pomnij na naszych świętych patronów i nie odmawiaj nam swego miłosierdzia podczas obecnej zarazy”.

Dramatyczne wydarzenia historyczne, jak Konferencja Barska 1768-1772, Powstanie Kościuszkowskie 1794 i wreszcie rozbiory Polski 1772 r., 1793 r., 1795 r. znaczenie utrudniły pielgrzymowanie. Szczególnie tragiczne zdarzenie miało miejsce w 1792 r. gdy żołnierze pruscy na odcinku trasy z Woli Mokrzeskiej do Krasic wymordowali wszystkich warszawskich pielgrzymów. W 1935 roku postawiono w tym miejscu pomnik ku czci pomordowanych.

W latach 1861-1862 pielgrzymki stały się manifestacją religijno-narodowych i patriotycznych uczuć. Na Jasną Górę wchodziło sie z rozwiniętymi sztandarami, z polskim orłem i z pieśniami patriotycznymi na ustach. Po Powstaniu Styczniowym duchowienstwu zabroniono udzialu w pielgrzymkach. Swobodę przynioslo dopiero odzyskanie niepodległości w 1918 r.

W 1945 r. pielgrzymkę poprowadził ks. Stefan Batory, który w styczniu wyszedł z obozu koncentracyjnego. Uczestniczyło w niej około 300 osób. Na Jasnej Górze pielgrzymi złożyli wieniec cierniowy z szarfami z napisem: „Naszej Jasnogórskiej Pani - zawsze wierna Warszawa”.

W 1950 r. prymas Polski ks. kard. Stefan Wyszyński wygłosił po raz pierwszy kazanie do pielgrzymow.

W r. 1957, po powrocie z internowania, Ksiądz Prymas pojechał do Rzymu po kapelusz kardynalski, przywożąc ze sobą w drodze powrotnej (jako kardynał w randze ambasadora Watykanu nie podlegał kontroli celnej), siedem tub elektronicznych dla celów „pielgrzymkowych”, z krótkim mikrofonem przytwierdzonym na stałe.

W 1963 roku ówczesne władze nie wydały zgody na pielgrzymkę, motywując swoją decyzję epidemią ospy na niektórych obszarach Polski. Mimo to do Częstochowy wyruszyła „nielegalna pielgrzymka”, którą na Jasnej Górze przywitał sam Prymas Wyszyński.

W 1966 roku po raz pierwszy w PWP wzięli udział pielgrzymi z innych krajów.

© 2005-2007 Katolicka Agencja Informacyjna. Wszelkie prawa zastrzeżone.