Wieluń: kościół ewangelicki

Kościół ewangelicko-augsburski w Wieluniu powstał w latach 1612-16 jako świątynia przyklasztorna ss. bernardynek. Jako kościół św. Franciszka Serafickiego funkcjonował do 1819 r.

Świątynia została zbudowana razem z klasztorem bernardynekz fundacji Anny ze Sroczyńskich Koniecpolskiej. Konsekracja kościoła odbyła się 14 grudnia 1616 r. Później był wielokrotnie przebudowywany. W 1820 r. został przekazany parafii ewangelicko-augsburskiej.

Późnorenesansowy, murowany, kościół z wysokim, stromym dwuspadowym dachem. Jest oszkarpowany, z wnękowym szczytem. Prezbiterium i nawa kościoła tworzą jedną przestrzeń (tzw. kościół salowy). Orientowany, zbudowany w jednej osi z klasztorem z wykorzystaniem muru obronnego, na planie prostokąta.

Wnętrze oświetlone było początkowo przez dwa rzędy okien – obecnie pozostał tylko górny. Ściany od wewnątrz podzielone są na arkadowe wnęki. Pilastry przechodzą w gurty na sklepieniu kolebkowym, a wnęki zamknięte są w sklepieniu lunetami.

Fasada świątyni zwieńczona jest trójkątnym szczytem z blendami.

© 2005-2007 Katolicka Agencja Informacyjna. Wszelkie prawa zastrzeżone.