Wieluń: kościół Zwiastowania NMP

Barokowy kościół Zwiastowania Najświętszej Marii Panny w Wieluniu został wzniesiony w 1629 r. Po powstaniu styczniowym przekazany diecezji, wrócił do reformatów w 1920 r. W czasie okupacji korzystali z niego mieszkający w Wieluniu Niemcy.

Murowana, jednonawowa, orientowana świątynia w swojej starszej części jest oszkarpowana, w młodszej – opilastrowana. Nawa jest prostokątna, prezbiterium węższe, od zewnątrz zamknięte wielobocznie, od wewnątrz – półkoliście. Północna ściana kościoła przylega do klasztoru.

Dwukondygnacyjna fasada zwieńczona jest późnobarokowym szczytem, ograniczonym po bokach wolutami, z sygnaturką. Nad bocznym wejściem do kruchty znajduje się balkon.

Budynek pokryty jest dwuspadowym dachem, nad nawą wyższym niż nad prezbiterium. W nawie i prezbiterium obserwujemy sklepienia kolebkowe z lunetami, w kruchcie – krzyżowe.

Wewnątrz wystrój rokokowy, m.in. ołtarz główny, cztery ołtarze boczne, ambona z posągiem św. Bonawentury, pięć konfesjonałów szafkowych, ławki i balustrady z połowy XVIII w. Wszystkie elementy wykonane są z drewna dębowego, zdobionego złoconym motywem rocaille.

W ołtarzu głównym znajduje się rzeźba Chrystusa Ukrzyżowanego otoczona posągami św. Franciszka, Jana, Piotra z Alkantury i Matki Boskiej. Ołtarz wieńczą postacie Boga Ojca w otoczeniu aniołów i gołębica. W ołtarzach bocznych obrazy św. Antoniego i Dzieciątka, św. Barbary, Zwiastowania Pańskiego, św. Klary.

Na sklepieniu nawy znajduje się polichromia z motywami triumfu Niepokalanego Poczęcia (1683 r., przemalowywana w 1766 r. i 1948 r.).

© 2005-2007 Katolicka Agencja Informacyjna. Wszelkie prawa zastrzeżone.