Witów: dawny klasztor norbertanów

Zespół klasztorny oo. norbertanów w Witowie (powiat piotrkowski, archidiecezja łódzka) powstał w końcu XII w. Przed przybyciem zakonników istniał już tutaj kościół parafialny św. Marcina. Klasztor został wybudowany w 1179 r. przez Vitusa z Chotla herbu Janina, biskupa płockiego.

Początkowo w Witowie byli zakonnicy i zakonnice. Jednak w 1240 r. Tatarzy napadli na klasztor i zniszczyli go. Wówczas zrodził się kult męczeństwa zakonnic, zamordowanych przez agresorów. Po pogromie do Witowa wrócili tylko zakonnicy.

Około 1470 roku opactwo zostało ufortyfikowane, a w 1677 r. – przebudowane. W roku 1710, podczas epidemii w Piotrkowie, Witów stał się siedzibą Trybunału Koronnego. W 1819 r. nastąpiła kasata zakonu.

Do zespołu klasztornego należy kościół św. Małgorzaty i pozostałości klasztoru.

Budynek klasztorny był wielokrotnie przebudowywany. Około 1860 r. część budynków klasztornych została wyburzona z powodu zniszczeń dokonanych przez Rosjan. Do dzisiaj zachowało się tylko jedno skrzydło, w którym znajduje się plebania parafii w Witowie.

© 2005-2007 Katolicka Agencja Informacyjna. Wszelkie prawa zastrzeżone.