Włodawa: Wielka Synagoga

Wielka synagoga we Włodawie została wybudowana w 1764 roku, w stylu późnobarokowym, częściowo z fundacji rodziny Czartoryskich. Prawdopodobnie architektem był Paweł Antoni Fontana. Na uwagę zasługuje elewacja frontowa synagogi, która przypomina pałacową. Do budynku przylegają po bokach parterowe babińce zwieńczone attyką, a z przodu znajduje się przedsionek z babińcem umieszczonym na piętrze. Dwukondygnacyjna budowla jest przykryta łamanym dachem.

Główna sala modlitewna posiada dziewięciopolowe sklepienie kolebkowo-krzyżowe z lunetami, podparte czterema kolumnami jońskimi, które są pozostałością zniszczonej bimy. Na każdym z przęseł sklepienia zachowały się medaliony pochodzące z XVIII wieku z symbolami roślinnymi.

Na wschodniej ścianie zachował się neobarokowy stiukowy Aron ha-Kadesz z polichromiami. W jego części szczytowej znajdują się dwa gryfy symbolicznie adorujące tablice Przymierza, które w rzeczywistości są oryginalnie wykonanymi dwoma świetlikami. W ten sposób uzyskano wyjątkowe wrażenie światła bijącego z Tory. Oba gryfy podtrzymują koronę Tory. W środkowej części znajduje się menora. Wnętrze sali modlitewnej jest zdobione bogatymi polichromiami.

Podczas II wojny światowej Niemcy zdewastowali synagogę i urządzili w niej magazyn wojskowy. Po zakończeniu wojny, budynek nadal służył jako magazyn (do 1970 r.). W latach 80. przeprowadzono rozległe prace restauracyjne i w 1986 roku otworzono w niej Muzeum Pojezierza Łęczyńsko-Włodawskiego. W 1990 roku we wnętrzu synagogi urządzono stałą ekspozycję judaików.

Źródło: www.izrael.badacz.org

© 2005-2007 Katolicka Agencja Informacyjna. Wszelkie prawa zastrzeżone.