«powrót
Wrocław: kościół św. ElżbietyGotycki kościół św. Elżbiety we Wrocławiu powstał w XIV-XV w. Był trzecią świątynią wybudowaną w tym miejscu. W latach 1525-1945 należał do protestantów, w tej chwili jest kościołem garnizonowym.
Trójnawowa, murowana z cegły świątynia o charakterze bazylikowym była jednym z kościołów parafialnych średniowiecznego miasta. Wieża kościoła, licząca 91 metrów jest osiągalna po przejściu 365 schodów. Wewnątrz znajduje się największy na Śląsku zbiór mieszczańskich nagrobków i epitafiów – 370. Pochodzą z gotyku, renesansu i baroku.
Barokowy ołtarz główny pochodzi z 1653 r. O dwa wieki wcześniejsze jest gotyckie, kamienne sakramentarium (1453-55). Świątynia ocalała ze zniszczeń II wojny światowej, ale trzykrotnie spaliła się w latach 70. XX wieku.
Przed kościołem stoi pomnik Dietricha Bonhoeffera – ewangelickiego teologa, który zginął w obozie koncentracyjnym w Buchenwaldzie.
Dawny cmentarz przykościelny otoczony był przez ciąg gotyckich kamienic. Ich właścicielami byli altaryści, członkowie świeckiego bractwa opiekunów ołtarzy w świątyni. Do dzisiaj ocalały tylko dwa budynki: „Jaś” (zwana Domkiem Miedziorytnika) i „Małgosia” (siedziba Towarzystwa Miłośników Wrocławia). Kamienice połączone są arkadowym łukiem z inskrypcją Mors Ianua Vitae („Śmierć – wrota życia”). © 2005-2007 Katolicka Agencja Informacyjna. Wszelkie prawa zastrzeżone. |