wywód

staropolski zwyczaj błogosławienia kobiety po urodzeniu dziecka (benedictio mulieris post partum). Jego pierwowzorem był obyczaj ze Starego Testamentu (Kpł 12,1-8; 15,19-30).

Kobieta wchodziła do kościoła bocznymi drzwiami i zatrzymywała się w zakrystii, gdzie kapłan odmawiał nad nią modlitwy. Następnie szła do kościoła, gdzie z zapaloną święcą obchodziła dookoła ołtarz.

Wywód zastąpiony po Soborze Watykańskim II błogosławieństwem matki podczas chrztu dziecka.

© 2005-2007 Katolicka Agencja Informacyjna. Wszelkie prawa zastrzeżone.