Drohiczyn: klasztor benedyktynek

Zespół klasztorny benedyktynek z kościołem p.w. Wszystkich Świętych.

Rokokowa fasada kościoła Wszystkich Świętych uznawana jest jedną z  najpiękniejszych w Polsce.

Świątynia przez wiele lat opiekowały się siostry mieszkające w pobliskim klasztorze. Poza tym prowadziły aptekę, szpital, rozdawały żywność ubogim. Kościół i klasztor zamknięto w 1854 roku, gdyż władzom carskim nie podobało się prowadzenie polskiej szkoły przez zakonnice.

Powoli budynki ulegały dewastacji.

Kościół odrestaurowano w latach 1944–47, utracił on jednak swoje oryginalne wyposażenie.

Podstawą fundacji był bogaty spadek, jaki odziedziczyła starościanka drohicka Zofia Kiszczanka, zakonnica toruńskiego klasztoru benedyktynek. Budynki pierwszego kościoła i klasztoru wzniesione w 1623 roku były drewniane. Około 100 lat później wzniesiono murowane. Mimo skasowania konwentu w 1856 roku i przeniesienia klasztoru do Wilna, cztery siostry powróciły i wraz z kilkoma innymi zakonnicami zgromadzenia Sióstr Miłosierdzia z Wilna i Ciechanowca pozostały tu do 1864 roku, kiedy kościół i budynki klasztorne przejęły władze świeckie.

W latach 1941-1944 kościół pełnił funkcję parafialnego, następnie kaplicy pogrzebowej.

Od 1957 ponownie objęły go benedyktynki i odbudowały na zachowanych fundamentach dwa z pierwotnych trzech skrzydeł. Trzecie dobudowano w 1992 roku.

© 2005-2007 Katolicka Agencja Informacyjna. Wszelkie prawa zastrzeżone.