św. Rafał Kalinowski

(1835-1907)

Jego życiorys mógłby posłużyć za scenariusz do kilku filmów przygodowych.

Józef Kalinowski był synem profesora matematyki Uniwersytetu Wileńskiego i od dzieciństwa odznaczał się wyjątkowymi uzdolnieniami w naukach ścisłych. Uczył się w wileńskim Instytucie Szlacheckim i Szkole Inżynierii Wojskowej w Petersburgu, gdzie następnie wykładał matematykę i mechanikę. Jako inżynier pracował przy budowie kolei Kursk-Odessa.

Podczas powstania styczniowego 1863 r. służył swoją wiedzą jako minister wojny i członek Rządu Narodowego (koordynował działania powstańcze na Litwie). Mawiał, że „nie krwi, ale potu potrzebuje Polska”.

W tym czasie przeżył głęboki przełom duchowy.

Schwytany przez Rosjan, został skazany na karę śmierci, którą zamieniono na 10 lat ciężkich robót na Syberii. Zesłanie było dla niego czasem gruntownych przemyśleń i pytań o sens życia. Uczył dzieci katechizmu, głęboką religijnością oddziaływał na towarzyszy zesłania.

Po uzyskaniu wolności powrócił do Polski i został wychowawcą księcia Augusta Czartoryskiego (obecnie błogosławionego).

W 1877 r. wstąpił do zakonu karmelitów bosych przyjmując imię Rafał od św. Józefa. Po pięciu latach przyjął święcenia kapłańskie.

Wiele godzin spędzał w konfesjonale. Spowiadał z wielką gorliwością i mądrością, dzięki czemu stał się głośnym i poszukiwanym kierownikiem duchowym. Posługując w różnych klasztorach, ożywiał je duchowo i duszpastersko, przez co stał się wielkim odnowicielem swojego zakonu na terenie Polski.

Patron Sybiraków, żołnierzy i oficerów.

święto 20 listopada

© 2005-2007 Katolicka Agencja Informacyjna. Wszelkie prawa zastrzeżone.