św. Kazimierz

(1458-1484)

Drugi z sześciu synów Kazimierza Jagiellończyka. Jego nauczycielami byli m.in. Jan Długosz i włoski humanista Kallimach. Obaj wspominali go jako ucznia o nieprzeciętnych zdolnościach, pobożności i szlachetnym charakterze.

Jako 13-latek odbył nieudaną wyprawę na Węgry, gdzie miał zostać królem. Później, m.in. przez dwa lata sprawował rządy w Królestwie Polskim.

Obowiązki godził z bogatym życiem duchowym (w ikonografii jest przedstawiany na klęczkach przed drzwiami kościoła bo - jak napisał Piotr Skarga - W modlitwie się częstej i pilnej we dnie i w nocy ćwiczył. W nocy porywał się i wychodził do kościołów, które gdy zamknione znalazł, u drzwi się P. Bogu upokarzał; często go bowiem straż leżącego na twarz w nocy przed drzwiami u kościoła znajdowała).

Ślubował Bogu czystość i odrzucił korzystne małżeństwo z córką cesarza Fryderyka III.

Zmarł na gruźlicę w Grodnie, został pochowany w katedrze w Wilnie.

Na jego pamiątkę na Litwie obchodzi się [[kaziuki | @@ bartoszyce_obchody_kaziukow_wilniukow ]]. Patron Litwy i Polski

święto 4 marca

© 2005-2007 Katolicka Agencja Informacyjna. Wszelkie prawa zastrzeżone.