«powrót

kard. Stefan Wyszyński

Urodził się we wsi Zuzela (na granicy Mazowsza i Polasia), w której jego ojciec był organistą.

Średnie wykształcenie zdobywał w Warszawie, Łomży i Włocławku, a w 1920 r. wstąpił do seminarium duchownego we Włocławku. Po święceniach studiował prawo kanoniczne i nauki społeczno-ekonomiczne na KUL (w 1929 r. doktorat z prawa). Odbył roczną podróż naukową po Europie Zachodniej, gdzie poznawał katolickie organizacje społeczne.

Do 1939 r. był wikarym, redaktorem Ateneum Kapłańskiego i wykładowcą seminarium we Włocławku.

Podczas II wojny światowej, zagrożony aresztowaniem, przebywał w Laskach k. Warszawy , gdzie brał udział w konspiracyjnej działalności oświatowej. Podczas powstania warszawskiego był kapelanem AK.

W 1945 r. został proboszczem parafii w swojej diecezji i redaktorem trzech czasopism kościelnych. Rok później mianowany biskupem lubelskim, a w 1948 r. - arcybiskupem gnieźnieńsko-warszawskim i prymasem Polski, a w 1953 – kardynałem.

Lata jego pasterzowania to okres walki reżimu komunistycznego z Kościołem. W tym starciu wykazywał się roztropnością i dalekowzrocznością, które pozwoliły mu utrzymać istnienie i niezależność Kościoła w Polsce.

W 1950 r. podpisał porozumienie między Kościołem i rządem. Jednak gdy nie pozostawiono mu wyboru, okazał się również niezłomny, za co w 1953 r. został uwięziony i do 1956 r. przetrzymywany bez wyroku w miejscach odosobnienia w Rywałdzie, Stoczku Warmińskim , Prudniku i Komańczy.

W 1957 r. rozpoczął 9-letnią Wielka Nowennę przed 1000-leciem chrztu Polski, czyli program naprawy religijnej i moralnej Polaków. Brał czynny udział w obradach Soboru Watykańskiego II. Wspierał opozycję demokratyczną i wolne związki zawodowe, a podczas solidarnościowego zrywu 1980-1981 przyczynił się do zachowania spokoju społecznego.

© 2005-2007 Katolicka Agencja Informacyjna. Wszelkie prawa zastrzeżone.

Zobacz także: