m. Róża Elżbieta Czacka

(1876-1961)

Pochodziła z rodziny ziemiańskiej. Urodziła się w Białej Cerkwi na Wołyniu, w domu otrzymała staranne wychowanie i wykształcenie.

W wieku 22 lat straciła wzrok. Wtedy podjęła studia we Francji, Wiedniu i Szwajcarii w zakresie pomocy niewidomym, przekonana, że jest to odtąd jej powołaniem. Sama nauczyła się alfabetu brajla i pracowała nad dostosowaniem go do polszczyzny.

W 1910 r. założyła w Warszawie przytułek, warsztat i szkołę dla niewidomych dziewcząt, a także bibliotekę książek pisanych brajlem. Rok później powstało Towarzystwo Opieki nad Ociemniałymi.

W latach 1915-1918 jako s. Elżbieta samotnie odbywała w Żytomierzu nowicjat w III zakonie św. Franciszka, a w 1918 r. założyła w Warszawie Zgromadzenie Sióstr Franciszkanek Służebnic Krzyża do pracy wśród ociemniałych.

Od 1922 r. zakładała w Laskach k. Warszawy różne szkoły i warsztaty dla niewidomych. Kierownikiem duchowym sióstr i opiekunem całego dzieła był ks. Władysław Korniłowicz . Z czasem Laski stały się miejscem gromadzącym warszawska inteligencję i ośrodkiem ekumenizmu.

© 2005-2007 Katolicka Agencja Informacyjna. Wszelkie prawa zastrzeżone.