Warszawa: Katedra Polowa Wojska Polskiego

Na miejscu obecnej katedry polowej przy ul. Długiej w poł. XVII w. stał mały drewniany kościółek, ufundowany przez króla Władysława IV. W 1642 r. na tym terenie osiedlili się ojcowie pijarzy .

19 lipca 1660 roku położono kamień węgielny pod budowę nowej, murowanej świątyni. Prace zakończono w 1682 roku, a 17 lipca 1701 roku świątynię pijarską konsekrował biskup poznański Mikołaj Święcicki.

W kościele umieszczono sprowadzony z Włoch wizerunek Matki Bożej Łaskawej. Zasłynął on wkrótce wieloma łaskami. W kościele spoczęły także relikwie dwóch rzymskich męczenników - współpatronów kościoła, które ofiarował papież Urban VIII.

W ramach represji po powstaniu listopadowym w 1834 roku, władze zaborcze nakazały pijarom opuścić kościół, przekazując go cerkwi prawosławnej. Pijarzy zajęli dawny kościół jezuitów przy ulicy Świętojańskiej, umieszczając tam cenny wizerunek Maryi.

W latach 1835-1837 kościół na Długiej przebudowano pod kątem potrzeb liturgii prawosławnej, pozbawiając go tym samym barokowego wystroju. Przez osiemdziesiąt lat świątynia pełniła funkcję katedry prawosławnej diecezji warszawskiej.

W czasie I wojny światowej kościół na powrót stał się świątynią katolicką. 5 lutego 1919 papież Benedykt XV ustanowił Ordynariat Polowy w Polsce. Kościół popijarski stał się Katedrą Polową Wojska Polskiego. W latach 1923-1927 przeprowadzone zostały prace renowacyjne, których celem było przywrócenie świątyni jej dawnego, barokowego kształtu.

W czasie Powstania Warszawskiego pośród murów świątyni zorganizowano szpital powstańczy. 20 sierpnia 1944 roku kościół został zbombardowany.

Po wojnie odbudowano świątynię. Władze jednak wstrzymały działalność Ordynariatu Polowego. Funkcja biskupa polowego przestała istnieć.

Ordynariat przywrócono 21 stycznia 1991 r. Całą świątynię odnowiono wówczas z funduszy Ministerstwa Obrony Narodowej.

Do świątyni katedralnej prowadzi spiżowa brama autorstwa Andrzeja Renesa, na której umieszczono sceny bitew, mających doniosłe znaczenie w historii Polski. Nad tabernakulum znajduje się figura Matki Bożej Królowej Polski, ocalała podczas wojny. W 1994 roku na jej ramiona nałożony został płaszcz hetmański. W tle, na kratownicy, wiszą liczne medale i wota złożone w hołdzie Matce Zbawiciela.

Po lewej stronie kruchty znajduje się Kaplica Żołnierza Polskiego - Mauzoleum Obrońców Ojczyzny. Tablica pamiątkowa wymienia najważniejsze bitwy w historii Polski.

Po prawej stronie kruchty umiejscowiona jest Kaplica Katyńska poświęcona ofiarom zbrodni w Katyniu, Charkowie i Miednoje. Na piętnastu tysiącach tabliczek uwieczniono nazwiska pomordowanych, kolejne siedem tysięcy to świadectwo męczeńskiej śmierci tych, których nazwisk nigdy nie poznamy.

© 2005-2007 Katolicka Agencja Informacyjna. Wszelkie prawa zastrzeżone.