ojcowie biali

Dom Ojców Białych – Misjonarzy Afryki w Lublinie to jedyny dom zgromadzenia w Polsce. Kandydaci na misjonarzy przygotowują się tu do podjęcia służby w Afryce, studiują, angażują w animacje misyjną i wolontariat.

Zgromadzenie Misjonarzy Afryki powstało w 1868 r. Jego założycielem był kard. Karol Lavigerie.

Przybył do Algieru w 1867 r. i przejął się głęboko panującą tam trudną sytuacją. Jak później stwierdził, przyświecał mu wzór Abrahama, który usłyszał słowa: „Opuść swój kraj rodzinny i udaj się do ziemi, która Ci wskaże”.

Jego wizja Kościoła w Afryce i działalności misyjnej na tym kontynencie była owocem licznych lektur Livingstone'a i innych badaczy Afryki oraz apostolskiego serca. Do realizacji swojej wizji potrzebne mu było narzędzie - zgromadzenie misjonarzy. Najpierw zostało nazwane „Ojcowie Biali”, z racji białych strojów (ghandura i burnus) przyjętych od mieszkańców Algierii, później przyjęło nazwę: Zgromadzenie Misjonarzy Afryki.

Obecnie jest ponad 1900 ojców i braci, którzy działalnością misyjną obejmują 24 kraje afrykańskie.

Po pierwszych niepowodzeniach, mordowaniu misjonarzy w karawanach przemierzających Saharę, Ojcowie Biali próbowali drogi w głąb lądu. Ich misja przenosiła się stopniowo do wnętrza kontynentu. Pomimo trudności ze strony rządów kolonialnych swoją działalnością objęli Tanganikę, Ugandę, Rwandę, Burundi, Kongo, Rodezję Północną (dzisiejsza Zambia).

Kilka lat później dla misji otworzyły się również obszary w Afryce Zachodniej: Górna Wolta (dzisiejsze Burkina Faso), Ghana, Mali i inne.

Praca ojców może być bardzo zróżnicowana i w dużej mierze zależy od umiejętności, wykształcenia, jak i od potrzeb lokalnego Kościoła.

Obecnie misjonarze pracują w 23 krajach Afryki. Do ich obowiązków należy głoszenie Chrystusa i Ewangelii, tzw. pierwsza ewangelizacja; duszpasterstwo parafii młodego Kościoła afrykańskiego; opieka nad najbiedniejszymi i odrzuconymi przez społeczeństwo w szacunku i miłości, praca w slumsach, pośród ludzi chorych na AIDS, z dziećmi ulicy; wychodzenie na spotkanie kultur i religii, szczególnie spotkanie z islamem, tradycyjnymi religiami afrykańskimi i nowymi ruchami religijnymi; angażowanie się w pracę na rzecz pokoju i sprawiedliwości; rada ekumeniczna i dialog z Kościołem Prawosławnym i Protestanckim.

Formacja ma kilka etapów, najpierw kandydaci przechodzą „Cykl Narodowy”, trzy lata przeżyte w towarzystwie innych kandydatów do zgromadzenia z Polski. To studia filozofii (lub teologii) w seminarium duchownym, wzajemne poznanie, refleksja i modlitwa. Etap ten przebiega w Lublinie, w międzynarodowej wspólnocie. W tym czasie gruntownie poznaje się język angielski lub francuski, by przygotować się do następnych etapów formacji poza granicami Polski, jak i dlatego, że są to języki urzędowe w wielu państwach Afryki.

Po tym okresie następuje kilkuletni „Cykl Międzynarodowy”.

W zgromadzeniu jest obecnie dziewięciu Polaków, w tym dwóch przebywa w Polsce, w Lublinie. Poza tym czterech Polaków przebywa na stażu misyjnym, trzech w nowicjacie, jeden studiuje teologię – wszystkie te etapy odbywają się w Afryce.

Dom zgromadzenia mieści się przy ul. Ziemskiej 37 w Natalinie, na przedmieściach Lublina. Przełożonym wspólnoty jest o. Jacek Wróblewski.

Źródło: www.ojcowiebiali.misje.pl

© 2005-2007 Katolicka Agencja Informacyjna. Wszelkie prawa zastrzeżone.