Jasna Góra: kaplica Cudownego Obrazu

Pierwotnie obraz został umieszczony w drewnianym kościółku, który paulini otrzymali w 1382 r. z rąk księcia Władysława Opolczyka. W latach 1642-1644 dołączono do gotyckiej kaplicy (obecnie prezbiterium) trójnawową budowlę barokową, typową dla polskiej architektury z przełomu okresu manieryzmu i baroku, często określaną jako styl lubelski. Dziś zalicza się ją do czołowych dzieł polskiego budownictwa doby kontrreformacji.

Wśród pięciu ołtarzy tej części kaplicy na szczególną uwagę zasługuje ołtarz Jezusa ukrzyżowanego z cennym krucyfiksem z końca XV w., wykonanym w szkole Wita Stwosza. Ściany tej części kaplicy pokryte są licznymi wotami, będącymi świadectwem wdzięczności za cuda i łaski otrzymane za pośrednictwem Matki Bożej.

Wkrótce jednak kościół ten okazał się niewystarczający dla potrzeb sanktuarium. Dlatego też już za panowania króla Władysława Jagiełły, przy wydatnej pomocy jego żony, św. Jadwigi , zbudowano gotycką kaplicę stanowiącą obecnie prezbiterium oddzielone od reszty świątyni kratą gdańską z 1644 roku. W prezbiterium tym znajduje się hebanowy ołtarz barokowy ze srebrną bogatą dekoracją rzeźbiarską z 1650 r., ufundowany przez wielkiego kanclerza koronnego Jerzego Ossolińskiego. Srebrna zasłona, która zakrywa cudowny wizerunek, pochodzi z 1673 roku.

Trzecia część kaplicy została dobudowana w 1929 r. na miejscu XVIII-wiecznego przedsionka. Filary i ściany tej trójnawowej budowli obłożone są ryngrafami i tablicami wotywnymi, głównie żołnierzy polskich ze wszystkich frontów świata oraz męczenników poległych w walce o wolną Polskę w okresie komunizmu.

W niszy lewej ściany umieszczona jest urna z prochami ojca Augustyna Kordeckiego – bohaterskiego obrońcy Jasnej Góry.

© 2005-2007 Katolicka Agencja Informacyjna. Wszelkie prawa zastrzeżone.