Jasna Góra: Skarbiec

W latach 1649-1653 wzniesiono nad zakrystią pomieszczenie pełniące funkcję skarbca. Jego obecny wystrój pochodzi z początku XX wieku i jest dziełem architekta Szyszki-Bohusza.

W skarbcu zgromadzone są dary, zwane wotami, o różnym charakterze i wymowie. Obok eksponatów o wielkiej wartości artystycznej i materialnej (monstrancje, kielichy, biżuteria) znajdują się inne, o walorach pamiątkowych i uczuciowych, często świadectwa doznanych łask. Do tych ostatnich należą na przykład dary więźniów obozów koncentracyjnych drugiej wojny światowej.

Najstarsze pamiątki jasnogórskiego skarbca sięgają XIV wieku, a jego najwspanialszy okres rozwoju przypada na koniec XVII i pierwszą połowę XVIII wieku. Pomimo wojen i ponadstuletniej niewoli narodowej większa część wotów zachowała się do czasów obecnych. Na początku XVII wieku paulini założyli księgi inwentarzowe, do których wpisywane są aż do czasów obecnych wszystkie ofiarowane przedmioty.

Wśród najcenniejszych zbiorów historycznych na uwagę zasługują: dary króla Michała Korybuta Wiśniowieckiego i księżniczki austriackiej Eleonory złożone z okazji ich ślubu na Jasnej Górze w roku 1670, monstrancja z roku 1510 - dar króla Zygmunta I, monstrancja o. Kordeckiego z 1672 roku, porcelana miśnieńska z daru króla Augusta III Sasa, relikwiarz Krzyża Św. z 1721 roku, XV-wieczny ornat gotycki - dar paulinów węgierskich oraz komplet szat liturgicznych kanonika Michała Krassowskiego z 1725 roku. Ekspozycję zamykają dary ostatnich papieży: monstrancja i kielich Soboru Watykańskiego II ofiarowane przez Jana XXIII oraz kielich papieża Pawła VI.

© 2005-2007 Katolicka Agencja Informacyjna. Wszelkie prawa zastrzeżone.