Kazimiera Gruszczyńska

Kazimiera Gruszczyńska urodziła się w Kozienicach 31 grudnia 1848 r. w rodzinie inteligenckiej pochodzenia szlacheckiego. Początkowo uczyła się w domu. W 10. roku życia rozpoczęła naukę w Instytucie Maryjskim w Puławach. Po kilku latach została karnie usunięta za solidaryzowanie się z manifestacjami antyrosyjskimi. Powróciła do domu, skąd po kilku latach udała się do Skierniewic do domu stryja. Tam kontynuowała naukę, zabiegając o dyplom upoważniający ją do prowadzenia szkoły w rodzinnym mieście. Po zdaniu egzaminów

w Radomiu nie udzielono jej jednak pozwolenia na otwarcie szkoły ze względu na policyjną opinię o jej antyrosyjskiej postawie.

Po powrocie do Kozienic zajęła się pracą domową w rodzinie. Tu stworzyła sobie model życia zbliżony do zakonnego. Codziennie uczestniczyła we Mszy św., często przystępowała do Komunii św. Dużo czasu poświęciła na modlitwę i czytanie książek religijnych oraz nawiedzanie chorych. Jej spowiednikiem i kierownikiem duchowym był proboszcz kozienicki, ks. Józef Khaun, który darzył ją wielkim zaufaniem. Wyrazem tego był fakt, że otrzymała od niego klucze do bocznych drzwi kościoła, by mogła się modlić o każdej porze dnia.

Kazimiera w 21 roku życia złożyła prywatny ślub czystości. Od najmłodszych lat czuła powołanie do życia poświęconego Bogu. Początkowo planowała wstąpienie do szarytek. Nie doszło to jednak do skutku.

W 1875 roku postanowiła zrealizować wreszcie swoje powołanie. W tym celu udała się do Zakroczymia , by tam pod kierownictwem bł. o. Honorata Koźmińskiego odprawić rekolekcje, które miały zdecydować o jej życiu. Tam też wstąpiła do tworzącego się ukrytego zgromadzenia Posłanniczek Serca Jezusowego. Profesję złożyła 1 czerwca 1879 r. O. Honorat powierzył jej kierownictwo zakładu „Przytulisko”, późniejszego domu macierzystego Zgromadzenia Sióstr Franciszkanek od Cierpiących.

Zmarła w 1927 roku. Pochowana została na cmentarzu powązkowskim w Warszawie.

© 2005-2007 Katolicka Agencja Informacyjna. Wszelkie prawa zastrzeżone.