Elimelech z Leżajska

1717-1787

Cadyk, propagator chasydyzmu w Galicji, twórca koncepcji cadykizmu.

Był uczniem Dow-Bera z Międzyrzecza oraz Szmelke Horowica z Tykocina, pod którego wpływem został wędrownym kaznodzieją.

W Leżajsku osiadł w 1772 r. W 1787 napisał dzieło życia pt. „Noam Elimelech” („Łagodność Elimelecha”), w którym przedstawiał społeczną i religijną rolę cadyka. Popularyzacja idei zawartych w tej pracy przyczyniła się w znacznym stopniu do ukształtowania struktur ruchu chasydzkiego w postaci grup wyznawców skupionych wokół swego przywódcy i nauczyciela.

Uczniami Elimelecha byli m.in. Jaakow Icchak Halewi Horowic z Lublina, Israel ben Szabtaj Hepstein, Menachem Mendel z Rymanowa (1745-1815), Mosze Lejb-z Sasowa.

Folklor żydowski zachował liczne opowieści o przygodach i cudownych zdarzeniach, związanych z postacią Elimelecha. Również w polskiej tradycji miejscowej przetrwały podania o cudach rebe Elimelecha, o jego długowieczności, czy o tym, jak w czasie II Wojny Światowej ukarał esesmanów, bezczeszczących jego grób.

Rokrocznie pobożni chasydzi z całego świata przybywają by modlić się przy jego grobie w Leżajsku.

za: www.diapozytyw.pl

© 2005-2007 Katolicka Agencja Informacyjna. Wszelkie prawa zastrzeżone.