bł. s. Sancja Szymkowiak

Janina (takie było jej chrzcielne imię) Szymkowiak urodziła się 10 lipca 1910 roku w Możdżanowie k. Ostrowa Wielkopolskiego. Zdała maturę w Żeńskim Liceum Humanistycznym w Ostrowie Wielkopolskim, a w 1929 roku rozpoczęła studia romanistyczne na Uniwersytecie Poznańskim.

Przed egzaminem magisterskim wyjechała do Francji, by uczyć się języka. Tam podczas pielgrzymki do sanktuarium w Lourdes postanowiła wstąpić do Zgromadzenia Sióstr Oblatek. Rozpoczęła postulat, ale po usilnych prośbach krewnych, wróciła do Polski, gdzie jednak w 1936 roku wstąpiła do poznańskiego zgromadzenia sióstr serafitek .

W klasztorze była furtianką, tłumaczką i wychowawczynią. Odwiedzała ubogich z najbiedniejszych poznańskich dzielnic, a podczas II wojny światowej opiekowała się francuskimi i angielskimi jeńcami. Oni nazwali ją „aniołem dobroci".

S. Sancja zapadła na nieuleczalną chorobę - gruźlicę gardła. Jeszcze przed śmiercią, 6 lipca 1942 roku, złożyła śluby wieczyste w zgromadzeniu sióstr serafitek. Miesiąc później, 29 sierpnia 1942 roku zmarła.

18 sierpnia 2002 roku Jan Paweł II beatyfikował ją podczas swojej ostatniej pielgrzymki do ojczyzny.

© 2005-2007 Katolicka Agencja Informacyjna. Wszelkie prawa zastrzeżone.