bł. Michał Czartoryski, dominikanin

O. Michał Czartoryski urodził się 19 lutego 1897 r. w Pełkiniach koło Jarosławia. Na chrzcie otrzymał imię Jan Franciszek.

Po maturze rozpoczął studia techniczne na Politechnice Lwowskiej i ukończył je jako inżynier architekt.

Brał udział w obronie Lwowa w roku 1920 i otrzymał za męstwo na polu bitwy Krzyż Walecznych. W 1921 r. był jednym z założycieli katolickiego stowarzyszenia młodzieży “Odrodzenie”.

W 1926 r. wstąpił do seminarium duchownego we Lwowie, które jednak wkrótce opuścił, by rok później wstąpić do zakonu dominikańskiego , gdzie przyjął imię Michał. Od 1932 r. powierzono mu funkcję wychowawcy najpierw nowicjuszy a później braci studentów.

Wybuch powstania warszawskiego zaskoczył go na Powiślu, gdzie pełnił posługę kapelana powstańców. Działał w szpitalu powstańczym zorganizowanym przy zbiegu ulic Tamki i Smulikowskiego. W nocy z 5 na 6 września 1944 r. żołnierze, personel medyczny i lekko ranni wycofali się do Śródmieścia. Proponowano o. Michałowi, by przebrał się w cywilne ubranie i wycofał razem z innymi, lecz odpowiedział: “szkaplerza nie zdejmę i rannych, którzy są zupełnie bezradni i unieruchomieni w łóżkach nie opuszczę”. 6 września ok. godz. 14.00 został rozstrzelany razem z rannymi powstańcami. Ciała ich wywleczono na barykadę, oblano benzyną i podpalono.

Jan Paweł II wyniósł go na ołtarze 13 czerwca 1999 roku w Warszawie, razem ze 108 innymi męczennikami okresu II wojny światowej.

© 2005-2007 Katolicka Agencja Informacyjna. Wszelkie prawa zastrzeżone.