abp Józef Gawlina

Józef Gawlina urodził się 18 listopada 1892 r. w Strzybniku k. Raciborza. Do święceń kapłańskich przygotowywał się w seminarium we Wrocławiu, lecz zanim został księdzem, wcielono go do Armii Pruskiej i wysłano na front palestyński, gdzie dostał się do niewoli. Po powrocie na Śląsk otrzymał święcenia kapłańskie w czerwcu 1921 r. Był sekretarzem generalnym nowo powstałej Kurii Biskupiej w Katowicach.

Od 1926 r. organizował pracę Katolickiej Agencji Prasowej, założonej przez Episkopat Polski. W 1933 roku został mianowany biskupem polowym Wojska Polskiego. Sakrę biskupią otrzymał z rąk prymasa Augusta Hlonda .

Aż do zakończenia II wojny światowej był związany z Wojskiem Polskim, a w kampanii wrześniowej został ciężko ranny. Po pakcie polsko-rosyjskim w 1941 r. bp Gawlina udał się do ZSRR, by objąć opiekę nad żołnierzami polskimi i deportowaną z Polski ludnością. Po przymusowym opuszczeniu Rosji udał się do Persji, Mezopotamii i Palestyny, a w 1943 r. - do Stanów Zjednoczonych. W 1944 r. bp Gawlina pojechał na front włoski, został ranny pod Monte Cassino. Po wojnie, w 1945 r. został ordynariuszem Polaków w Niemczech, a w 1949 r. papież Pius XII mianował go opiekunem polskich uchodźców w świecie.

W 1952 r. został arcybiskupem. Przeprowadzał wizytacje polskich parafii w Anglii, Niemczech, Francji, Belgii, Holandii, Szwajcarii, Turcji, Ameryce i Australii. Otrzymał szereg odznaczeń państwowych i wojskowych, m.in.: Virtuti Militari, Krzyż Monte Cassino. W wojsku polskim miał stopień generała dywizji.

Zmarł 21 września 1964 roku. Pochowano go na Monte Cassino.

© 2005-2007 Katolicka Agencja Informacyjna. Wszelkie prawa zastrzeżone.