bł. Izajasz Boner

Izajasz Boner urodził się ok. 1400 roku w Krakowie. Do zakonu augustianów przy kościele św. Katarzyny na krakowskim Kazimierzu wstąpił przed 1419 rokiem. Studiował w Padwie.

W 1424 roku przyznano mu tytuł lektora św. teologii. Po powrocie do kraju pełnił szereg odpowiedzialnych funkcji zakonnych. Studiował na Uniwersytecie Jagiellońskim, gdzie otrzymał tytuł profesora teologii.

Zakonne podania mówią o cudzie wskrzeszenia zmarłego, który wymodlił u Matki Bożej, do której miał szczególne nabożeństwo. Zmarł 8 lutego 1471 roku w opinii świętości i został pochowany w kaplicy św. Doroty w krużgankach klasztornych.

Był czczony przez ludzi jako święty i błogosławiony. Przy jego grobie dokonały się liczne cuda; jego kult trwa nieprzerwanie aż do dnia dzisiejszego.

W 1633 roku papież Urban VIII dał pozwolenie na przeniesienie szczątków Izajasza Bonera do oddzielnej kaplicy w kościele św. Katarzyny w Krakowie i zatwierdził kult lokalny błogosławionego.

© 2005-2007 Katolicka Agencja Informacyjna. Wszelkie prawa zastrzeżone.