bł. Bernardyna Jabłońska

Bernardyna Maria Jabłońska, urodziła się w 1878 r. w Pizunach w parafii Lipsko, w archidiecezji lwowskiej. Gdy miała 15 lat zmarła jej matka, co przyspieszyło jej decyzję o wstąpieniu do klasztoru. W 1896 r. na odpuście w Horuńcu spotkała opiekuna biedaków św. Brata Alberta Chmielowskiego . Opuściła dom rodzinny i wbrew woli ojca zgłosiła się do pustelni sióstr albertynek w Bruśnie.

Po roku odbyły się jej obłóczyny, otrzymała szary zgrzebny habit i imię zakonne Bernardyna. W 1902 r. Brat Albert mianował siostrę Bernardynę pierwszą przełożoną generalną Zgromadzenia Albertynek. Po śmierci krakowskiego Biedaczyny strzegła charyzmatu Zgromadzenia – skrajnego ubóstwa, ułożyła konstytucje zakonne, zatwierdzone przez Kościół w 1926 roku. W ciągu 38 lat jej przełożeństwa, Zgromadzenie bardzo się rozwinęło – w 1902 było 39 sióstr, w roku jej śmierci 495. Zmarła w 1940 r. w domu generalnym w Krakowie. Papież Jan Paweł II beatyfikował ją w Zakopenem w 1997 roku.

© 2005-2007 Katolicka Agencja Informacyjna. Wszelkie prawa zastrzeżone.