św. Klara

Klara urodziła się w Asyżu w 1193 lub 1194 r. Pochodziła z rycerskiego rodu Offreduccio.

Gdy miała 12 lat dowiedziała się, że młody Franciszek Bernardone rozpoczął życie pokutne wraz z kilkoma towarzyszami i zapragnęła zostać siostrą Braci Mniejszych. Rodzice chcieli wydać ją za mąż, Franciszek uzyskał jednak zgodę biskupa na jej wstąpienie do zakonu. Z jego rąk w 1212 roku otrzymała ubogi habit. Niebawem dołączyła do niej jej siostra, bł. Agnieszka.

Klara i jej siostry zamieszkały w małym klasztorze przy kościółku św. Damiana. Ksienią została Klara. Zakon nosił nazwę Pań Ubogich, potem nazwano je klaryskami .

W 1215 r. Innocenty III nadał zakonowi Klary "przywilej ubóstwa", o który gorąco zabiegały. Siostry nie mogły mieć żadnej własności, a powinny utrzymywać się z pracy swoich rąk.

Po śmierci św. Franciszka stała się strażniczką charyzmatów franciszkańskich .

Zmarła w 1253 r. Ikonografia przedstawia św. Klarę z monstrancją w ręku. Legenda głosi, że w czasie najazdu Saracenów na Asyż Klara obchodziła mury miasta z Najświętszym Sakramentem, a blask Hostii poraził wroga i zmusił ich do ucieczki.

Kanonizował ją papież Aleksander IV zaledwie dwa lata po jej śmierci.

© 2005-2007 Katolicka Agencja Informacyjna. Wszelkie prawa zastrzeżone.