bł. Salomea

Bł. Salomea urodziła się w Krakowie w 1211 r. Była córką księcia Leszka V Białego i Grzymisławy. Gdy miała 8 lat została zaręczona z księciem halickim Kolomanem, synem króla Andrzeja Węgierskiego i bratem św. Elżbiety z Turyngii.

Zgodnie ze zwyczajem wychowywała się na dworze u rodziców przyszłego męża. Wyszła za mąż mając lat 13 i namówiła męża do życia w dziewictwie. Pod wpływem swego spowiednika o. Adalberta – franciszkanina wstąpiła do III Zakonu św. Franciszka. Żyła ubogo i pomagała ubogim.

Po śmierci męża w r. 1241, który poległ w walce z Tatarami na Węgrzech, trzydziestoletnia wdowa wróciła do Krakowa, gdzie panował jej brat Bolesław Wstydliwy, książę sandomierski i krakowski. Założyła klasztor klarysek w Zawichoście, do którego wstąpiła w 1245 r. Klasztor przeniesiono 12 lat później do Grodziska koło Ojcowa. Tu rozwijała działalność dobroczynną, zakładała szpitale, założyła też miasto Skałę na prawie magdeburskim.

Zmarła po krótkiej chorobie w 1268 r. Została pochowana w kościele klarysek w Krakowie. Beatyfikował ją w 1673 r. Klemens X, który zezwolił rozciągnąć jej kult na całą Polskę.

© 2005-2007 Katolicka Agencja Informacyjna. Wszelkie prawa zastrzeżone.