kard. Aleksander Kakowski

Urodził się w 1862 r. w Dębinach koło Przasnysza. Studiował teologię w Warszawie, Petersburgu i Rzymie. Święcenia kapłańskie otrzymał w 1886 r. Pełnił funkcję profesora i rektora warszawskiego seminarium duchownego oraz od 1910 r. rektora Akademii Duchownej w Petersburgu.

W 1913 został mianowany metropolitą warszawskim, w tym samym roku przyjął sakrę biskupią. W 1919 Benedykt XV kreował go na kardynała. Po uzyskaniu przez Polskę niepodległości rozwinął szeroką działalność duszpasterską, organizacyjną i oświatową.

Erygował nowe parafie, zorganizował duszpasterstwo akademickie i Wydział Teologiczny na Uniwersytecie Warszawskim, przygotował plan nowego podziału administracyjnego, rozwijał działalność Akcji Katolickiej . Wspierał rozwój zakonów w swojej diecezji oraz prasy katolickiej, erygował Muzeum Diecezjalne. W 1922 r. przeprowadził pierwszy Synod archidiecezji warszawskiej. W 1926 przyczynił się do zawarcia konkordatu ze Stolicą Apostolską. Zmarł w Warszawie w 1938 roku.

© 2005-2007 Katolicka Agencja Informacyjna. Wszelkie prawa zastrzeżone.