św. Grzegorz Peradze

Grzegorz Peradze urodził się w 1899 r. w Bakurciche w Gruzji w rodzinie księdza. Ukończył w 1918 r. Szkołę Teologiczną w Tbilisi, walczył o niepodległość Gruzji. W 1921 r. wyjechał na studia do Berlina.

W Niemczech badał początki monastycyzmu gruzińskiego, obronił doktorat o Jerzym Hagiorycie, badał chrześcijaństwo syryjskie. Znał kilkanaście języków, a jego opracowania do dziś nie straciły na aktualności. W 1931 r. w greckiej katedrze w Paryżu złożył śluby zakonne i przyjął święcenia kapłańskie. Był duszpasterzem gruzińskiej parafii w Paryżu. W 1935 r. odbył podróż badawczą do Rumunii, Bułgarii, Grecji, rok później udał się do Syrii i Ziemi Świętej. W 1933 r. prawosławny metropolita Dionizy (Waledyński) zaprosił go na stanowisko profesora patrologii w Studium Teologii Prawosławnej Uniwersytetu Warszawskiego. Polskiego nauczył się w kilka miesięcy. Poczuł się Polakiem, dlatego odmówił wyjazdu z kraju w 1939 r. W maju 1942 r. w skutek donosu został aresztowany przez gestapo i przewieziony do Oświęcimia, gdzie zginął w 1942. W 1995 r. na Soborze Kościoła Gruzińskiego ks. Peradze został kanonizowany jako święty męczennik. Czci go także Kościół prawosławny w Polsce.

© 2005-2007 Katolicka Agencja Informacyjna. Wszelkie prawa zastrzeżone.