św. Brygida Szwedzka

Św. Brygida urodziła się ok. 1302 r. w pobożnej rodzinie szwedzkich możnowładców.

Gdy miała 14 lat, wydano ją za mąż za gubernatora Wastergotlandu, 19-letniego Ulfa Gotmarssona.

Urodziła ośmioro dzieci, jedna z jej córek Katarzyna stała się jej najbliższą współpracownicą, którą Kościół też kanonizował.

Z mężem przeżyła 28 lat, w 1342 r., odbyła z nim pielgrzymkę do grobu św. Jakuba do Composteli. Po powrocie Ulf wstąpił do klasztoru, gdzie zmarł w 1344 roku. Po jego śmierci Brygida całkowicie oddała się życiu pokutnemu i dobroczynności, angażowała się też w sprawy Kościoła. W 1352 r. napisała do papieża Innocentego VI list, w którym w imieniu Chrystusa wezwała go do powrotu z Awinionu do Rzymu. Podobne listy otrzymali też jego następcy – bł. Urban V i Grzegorz XI.

Brygida założyła Zakon Najświętszego Zbawiciela (brygidek ). Jej córka Katarzyna została w 1374 r. pierwszą opatką klasztoru. Dwa lata później Brygida udała się do Rzymu, aby uzyskać potwierdzenie reguły nowego zakonu. Gdy miała 70 lat udała się do Ziemi Świętej. Zmarła w Rzymie w 1373 roku. Została kanonizowana w 1391 roku. Założony przez nią zakon dotarł także do Polski. Jan Paweł II ogłosił ją w 1999 r., wraz ze św. Katarzyną ze Sieny i św. Edytą Stein , współpatronką Europy.

© 2005-2007 Katolicka Agencja Informacyjna. Wszelkie prawa zastrzeżone.