bł. Dorota z Mątowów

Bł. Dorota urodziła się w Mątowach koło Malborka. Pochodziła z rodziny holenderskich osadników z Żuław.

W młodości przeżywała stany mistyczne, miała też stygmaty, jednak w wieku 16 lat wydano ją wbrew woli za starszego o 20 lat gdańskiego rzemieślnika, Adalberta. Urodziła mu dziewięcioro dzieci. Mąż nie akceptował pobożności swej żony, często ją bił, raz w skutek pobicia mało nie zmarła. W końcu się nawrócił, może pod wpływem śmierci ośmiorga dzieci, które zmarły w czasie zarazy. Jedyna córka Gertruda, która przeżyła, wstąpiła do klasztoru benedyktynek w Chełmnie.

Razem z mężem Dorota pielgrzymowała do Akwizgranu, sanktuarium Matki Bożej w Einsiedeln (Szwajcaria), w latach 1389-1390 sama udała się do Rzymu. Gdy w 1390 r. wróciła do Gdańska, jej mąż już nie żył. Zamieszkała w Kwidzynie, gdzie na własne życzenie, a za zgodą kapituły pomezańskiej w 1393 r. została zamurowana w celi przylegającej do katedry. Tu zmarła w 1394 r. W 1976 r. Stolica Apostolska zatwierdziła dekret stwierdzający heroiczność życia oraz istnienie kultu od niepamiętnych czasów. Jest patronką Pomorza, kobiet, matek.

© 2005-2007 Katolicka Agencja Informacyjna. Wszelkie prawa zastrzeżone.