św. Teresa z Avila (Wielka)

Teresa de Ahumada urodziła się w Avila, w Hiszpanii, w 1515 r. Była córką szlachcica. Miała dwanaście lat, gdy zmarła jej matka, osierocając dziewięcioro dzieci. W 1531 r. Została wysłana na naukę do Zakonnic z Zakonu Św. Augustyna w Avila.

W wieku 20 lat wstąpiła do Zakonu Karmelitanek w klasztorze Wcielenia Pana Jezusa w Avila.

W 1562 r. Teresa podjęła reformę swojego Zakonu, która miała być powrotem do ubóstwa, ascezy i starych tradycji pustelników z Góry Karmel.

Jej najbliższym współpracownikiem był św. Jan od Krzyża , który podjął reformę gałęzi męskiej karmelitów. Tak powstała nowa gałąź zakonna – karmelitów bosych . Mimo oporu wielu klasztorów i przeciwności (m.in. uwięzienia św. Jana przez jego własnych współbraci), przez ostatnich 15 lat życia, podróżując w prymitywnych warunkach, założyła w Hiszpanii 17 klasztorów karmelitanek bosych i przyczyniła się do powstania 15 klasztorów męskich.

Jest autorką wybitnych dzieł mistycznych, m.in. „Księgi Życia”, „Drogi doskonałości” i „Twierdzy Wewnętrznej”. Zmarła w 1582 r. w Alba de Tormes. Beatyfikował ją w 1614 r. papież Paweł V, a kanonizował w 1622 r. Grzegorza XV. W 1970 r. Paweł VI ogłosił ja wraz ze św. Katarzyną ze Sieny doktorem Kościoła. Jest patronką Hiszpanii, sierot, wytwórców koronek, zakonnic i zakonników, chorych.

© 2005-2007 Katolicka Agencja Informacyjna. Wszelkie prawa zastrzeżone.