św. Jan od Krzyża

Jan (Juan de Yepes Alvarez) urodził się w Fontiveros w Hiszpanii w 1542 r. Był trzecim synem szlachcica Gonzala de Yepes i tkaczki Cataliny Alvarez. Po śmierci ojca pracował jako tkacz, stolarz, krawiec. Kształcił się w kolegium jezuitów . W wieku lat 21 wstąpił do Zakonu Karmelitów .

Studiował na Uniwersytecie w Salamance, święcenia otrzymał w 1567. Zawiedziony życiem w Karmelu, chciał przejść do kartuzów.

W 1567 r. spotkał Teresę od Jezusa . Pod jej wpływem włączył się w rozpoczętą przez nią w 1562 r. reformę Zakonu – powrotu do Reguły Pierwotnej. Został mistrzem nowicjatu w Duruelo, rektorem pierwszego kolegium reformy w Alcala de Henares (1571) spowiednikiem karmelitanek w klasztorze Wcielenia w Avila.

W 1577 r. został uwięziony w klasztorze w Toledo przez współbraci przeciwnych reformie. Uciekł stamtąd po 9 miesiącach, później był przeorem, pełnił też inne ważne funkcje w Zakonie. Zmarł w klasztorze w Ubeda w 1591 r.

Jest autorem pism mistycznych – „Drogi na Górę Karmel”, „Nocy ciemnej”, „Pieśni duchowej”, „Żywego płomienia miłości” i in. Papież Klemens X beatyfikował go w 1675 r. Kanonizował go Benedykt XIII w 1726 r., a Pius XI w 1926 r. ogłosił Doktorem Kościoła.

Jest jednym z największych mistyków chrześcijańskich, zwany jest Doktorem Mistycznym oraz Doktorem Wiary i Nocy Ciemnej. Jest patronem poetów hiszpańskich.

© 2005-2007 Katolicka Agencja Informacyjna. Wszelkie prawa zastrzeżone.