Stanisław od Jezusa Maryi Papczyński

Założyciel pierwszego rdzennie polskiego zgromadzenia męskiego - marianów - urodził się w 1631 r. w Podegrodziu k. Starego Sącza w chłopskiej rodzinie.

Kształcił się w kolegiach pijarskich i jezuickich , po czym wstąpił do zakonu pijarów. Śluby zakonne złożył w 1656 r., pięć lat później otrzymał święcenia kapłańskie.

Był wykładowcą w warszawskim klasztorze pijarów, zasłynął też jako kaznodzieja i spowiednik. Popadł w konflikt z przełożonymi, którym zarzucał brak wierności regule. Dojrzewała w nim także myśl o założeniu nowego zakonu. Został zwolniony w 1670 r. ze ślubów wieczystych, rok później przywdział biały habit na cześć Niepokalanego Poczęcia Maryi i opracował "Regułę życia" dla przyszłej wspólnoty.

W Puszczy Korabiewskiej założył pierwszy dom nowego zgromadzenia. Bp Jacek Święcicki zaaprobował wspólnotę w 1673 r. Kolejna placówka mariańska powstała w Górze Kalwarii.

Szerzenie czci Matki Bożej Niepokalanej, modlitwa za dusze czyśćcowe, pomoc proboszczom – to trzy cele nowego zgromadzenia. Pod koniec życia o. Papczyński uzyskał aprobatę papieską dla marianów. Zmarł 17 września 1701 r. w Górze Kalwarii. Dekret o heroiczności cnót Stolica Apostolska wydała w 1992 r.

© 2005-2007 Katolicka Agencja Informacyjna. Wszelkie prawa zastrzeżone.