I Sobór Watykański

Trwał od 1869 do 1870 r. To wówczas uchwalono dogmat o nieomylności papieża.

Na sobór przybyło m.in. 49 kardynałów i 522 biskupów. Obradom soborowym przewodniczył osobiście papież Pius IX. Zaproszenia na sobór wystosowane zostały również do Kościołów wschodnich i ewanagelików, nie zostały jednak przyjęte.

Podczas soboru, 18 lipca 1870 r. uchwalono konstytucję "Pastor aeternus", zawierającą dogmat o nieomylności papieża nauczającego oficjalnie w sprawach wiary i moralności.

Podczas dyskusji nad konstytucją dość wyraźnie zarysował się podział na dwie frakcje. Mniejszościowa grupa 55 biskupów, po uchwaleniu konstytucji na znak protestu opuściła Rzym.

Ważną uchwałą soborową była również konstytucja Dei Filius mówiąca o Objawieniu oraz o relacjach między wiarą i rozumem, ważnych zwłaszcza w kontekście postępującego w tym czasie rozwoju nauki.

Sobór Watykański I przerwany został z powodu wybuchu wojny francusko - pruskiej, która zmusiła wielu biskupów do opuszczenia Rzymu.

Jedynym przypadkiem, w którym zastosowano dogmat o nieomylności papieża dla wprowadzenia nowego dogmatu było ogłoszenie 1 listopada 1950 przez Piusa XII dogmatu o Wniebowzięciu Najświętszej Maryi Panny.

© 2005-2007 Katolicka Agencja Informacyjna. Wszelkie prawa zastrzeżone.