Wielka Schizma Zachodnia

Trwający od 1378 r. do 1417 r. czas podziału chrześcijaństwa zachodniego pomiędzy zwolenników dwóch papieży - rezydującego w Rzymie i w Awinionie.

Schizma związana była z próbą zakończenia trwającej od 1309 r. tzw. Niewoli Awiniońskiej.

W 1377 r. rezydujący w Awinionie papież Grzegorz XI powrócił do Rzymu. Po jego śmierci w 1378 r. wybrano w Rzymie Urbana VI, lecz decyzję tę zakwestionowała część kardynałów profrancuskich, opowiadając się po stronie własnego kandydata, Klemensa VII. Zapoczątkowało to trwającą dziesięciolecia dwuwładzę.

Próbą rozwiązania gorszącej sytuacji było zwołanie w 1409 r. soboru w Pizie. Sobór ten unieważnił wybór urzędujących w tym czasie obydwu papieży: rzymskiego Grzegorza XII i awiniońskiego Benedykta XIII, wybierając trzeciego - Aleksandra V. Brak powszechnego uznania dla tego wyboru spowodował jednak nie tyle usunięcie schizmy, co sytuację trójwładzy.

Jedność Kościoła przywrócona została dopiero w 1417 r. podczas Soboru w Konstancji.

© 2005-2007 Katolicka Agencja Informacyjna. Wszelkie prawa zastrzeżone.