Jan Hus

Czeski reformator religijny, pisarz i kaznodzieja. Twórca husytyzmu, uważany za prekursora reformacji.

Urodził się w 1370 r. w Husińcu. Ukończył uniwersytet w Pradze, na którym wykładał od 1398 r. W 1400 r. otrzymał święcenia kapłańskie.

Był zdecydowanym zwolennikiem reformy Kościoła. Jego poglądy ukształtowały się przede wszystkim pod wpływem pism Jana Wiklefa. Dotyczyły one zarówno doktryny, jak i kwestii organizacji Kościoła.

Jan Hus za podstawowy autorytet i kryterium wiary uznawał Pismo Święte, negował znaczenie ekskomuniki, potępiał sprzedaż odpustów. Domagał się powrotu do prostych zasad pierwszych chrześcijan, komunii pod obiema postaciami. Występował też zdecydowanie przeciwko dominacji niemieckiej w Czechach.

Choć Hus zyskał sobie licznych zwolenników, jego działalność ściągnęła n niego ekskomunikę. W 1512 r. musiał opuścić Pragę.

W obronie swoich poglądów wystąpił na Soborze w Konstancji, na który udał się z gwarantującym mu bezpieczeństwo "listem żelaznym" króla Zygmunta Luksemburskiego. Mimo tego jednak został zdradziecko uwięziony, osądzony i skazany jako heretyk. Zginął na stosie 6 lipca 1415 r.

Jego śmierć spowodowała gwałtowną reakcję w Czechach i zbrojne powstanie, które zapoczątkowało wojny husyckie.

Nauki Husa zaowocowały w Czechach rozwojem husytyzmu.

© 2005-2007 Katolicka Agencja Informacyjna. Wszelkie prawa zastrzeżone.