Hugo Kołłątaj

Wybitny polityk i publicysta oświeceniowy. Jeden z autorów Konstytucji 3 Maja. Kapłan.

Urodził się 1 kwietnia 1750 r. na Wołyniu. Studiował na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie, a następnie w Wiedniu, Bolonii i Rzymie. Prawdopodobnie uzyskał doktoraty z filozofii, prawa i teologii. W 1775 r. przyjął święcenia kapłańskie.

Zaangażował się w działalność oświatową i prace Komisji Edukacji Narodowej. W latach 1777-1780 z ramienia KEN przeprowadzał reformę Uniwersytetu Jagiellońskiego.

Od 1786 r. mieszkał w Warszawie. W dobie przygotowań do Sejmu Czteroletniego był czołową postacią tzw. Kuźnicy Kołłątajowskiej, będącej lewym skrzydłem Stronnictwa Patriotycznego, albo inaczej obozu reform.

Był jednym z autorów Konstytucji 3 Maja, współzałożycielem Zgromadzenia Przyjaciół Konstytucji Rządowej, którego celem było doprowadzenie do uchwalenia ustawy i zrealizowania jej postanowień.

Uczestniczył w przygotowaniach Insurekcji Kościuszkowskiej. Podczas jej trwania był członkiem 8-osobowej rady Najwyższej Narodowej. Redagował "Uniwersał Połaniecki".

W latach 1794-1802 więziony był przez Austriaków. Na przełomie 1806 i 1807 r. uczestniczył w pracach Komisji Rządzącej Księstwa Warszawskiego. Zmarł 28 lutego 1812 r. w Warszawie. Pochowany został na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie.

W 1791 r. otrzymał order Orła Białego.

© 2005-2007 Katolicka Agencja Informacyjna. Wszelkie prawa zastrzeżone.