Józef Tischner

Kapłan, filozof. Urodził się 12 marca 1931 r. w Starym Sączu. Dzieciństwo i młodość spędził w Łopusznej. W 1950 r. wstąpił do seminarium w Krakowie. Jednym z jego wykładowców był ks. dr Karol Wojtyła.

Święcenia kapłańskie przyjął w 1955 r. Kontynuował studia filozoficzne w Warszawie i w Krakowie. W 1963 r. obronił doktorat u prof. Romana Ingardena. Habilitował się w 1974 r. Od 1965 r. współpracował z "Tygodnikiem Powszechnym" i "Znakiem".

Był znanym duszpasterzem. W latach 70. prowadził słynne Msze św. dla przedszkolaków, a także "Trzynastki", które przyciągały tłumy inteligencji. Przyjaźnił się z wieloma naukowcami i artystami. Był cenionym rekolekcjonistą i wykładowcą. Min. od 1980 r. wykładał filozofię dramatu w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej w Krakowie.

Związał się z "Solidarnością" od samego początku jej powstania. Organizował pomoc dla rolników z Podhala. Zainicjował też tradycję sierpniowych Mszy św. za Ojczyznę pod Turbaczem.

Autor wielu książek, szkiców i esejów. Opublikował m.in. "Etykę solidarności", (1981), "Homo sovieticus" (1992), "Filozofię dramatu" (1990), "Nieszczęsny dar wolności" (1993),"Między Panem a Plebanem" - wraz z A. Michnikiem i J. Żakowskim (1995)

Na szczególną uwagę zasługuję teksty, które pisał stylizowaną gwarą podhalańską, w tym najbardziej znana "Historia filozofii po góralsku" (1997).

W 1999 r. otrzymał Order Orła Białego. Zmarł28 czerwca 2000 r. w Krakowie. Pochowany został w Łopusznej.

Od 2001 r. miesięcznik i wydawnictwo "Znak" przyznają nagrodę jego imienia.

© 2005-2007 Katolicka Agencja Informacyjna. Wszelkie prawa zastrzeżone.