abp Jan Cieplak

Duszpasterz, teolog, organizator życia kościelnego, prześladowany przez władzę radziecką.

Urodził się 17 sierpnia 1857 r. w Dąbrowie Górniczej. Studiował w seminarium w Kielcach oraz w Akademii Duchownej w Petersburgu, którą ukończył w 1882 r. Święcenia kapłańskie przyjął 24 lipca 1881 r.

Po studiach rozpoczął pracę na Akademii, gdzie wykładał m.in. archeologię biblijną, liturgikę, teologię moralną. Uczył śpiewu kościelnego. Był też bibliotekarzem i ojcem duchownym Akademii. W 1901 r. otrzymał doktorat z teologii.

W 1897 r. z uwagi na sprzeciw rosyjskich władz nie został rektorem seminarium duchownego w Kielcach. Był wielokrotnie szykanowany przez zaborcze państwo ze względu na działalność propolską.

W 1908 r. otrzymał sakrę biskupią jako sufragan mohylewski. Od 1914 r. był administratorem tej archidiecezji. Jako biskup prowadził działalność duszpasterską, charytatywną i również patriotyczną w trudnych latach I wojny światowej. W 1919 r. został arcybiskupem tytularnym i zarządzał diecezją w imieniu nieobecnego arcybiskupa Edwarda Roppa.

Jako biskup katolicki działający na terenie Rosji radzieckiej był wielokrotnie szykanowany. W 1920 r. trafił na krótko do więzienia pod zarzutem sprzeciwiania się państwowym zarządzeniom. W 1923 r. na procesie pokazowym w Moskwie skazany został wraz z 14 innymi duchownymi na karę śmierci.

Karę tę jednak pod naciskiem światowej opinii publicznej zamieniono na 10 lat więzienia. Ostatecznie w 1924 r. wydalono abp Cieplaka z ZSRR.

14 grudnia 1925 r. mianowany został metropolitą wileńskim, zmarł jednak przed ingresem, 17 II 1926 r. na terenie Stanów Zjednoczonych, gdzie wówczas przebywał. Pochowany został w Wilnie.

W 1952 r. w Rzymie rozpoczął się jego proces beatyfikacyjny.

© 2005-2007 Katolicka Agencja Informacyjna. Wszelkie prawa zastrzeżone.