kard. Edmund Dalbor

Arcybiskup metropolita gnieźnieński, kardynał, pierwszy Prymas odrodzonego państwa Polskiego.

Urodził się 30 października 1869 r. w Ostrowie Wielkopolskim. Studiował filozofię i teologie w Munster, Poznaniu i Gnieźnie, oraz prawo w Rzymie, gdzie w 1893 r. przyjął święcenia kapłańskie. W tym samym roku uzyskał też doktorat prawa kanonicznego.

Po powrocie do kraju oddał się pracy duszpasterskiej, wykładał też w seminarium duchownym w Gnieźnie i pełnił funkcje kurialne.

Organizował kursy społeczno - naukowe, popierał skauting, założył też pierwsze w Wielkopolsce Towarzystwo Młodzieży Polskiej św. Stanisława Kostki.

30 czerwca mianowany został arcybiskupem gnieźnieńskim i poznańskim. Sakrę otrzymał 24 września 1915 r. Jego ingresy przerodziły się w polskie manifestacje patriotyczne.

Jako biskup i prymas działał na rzecz złagodzenia dramatycznych skutków wojny. Zakładał kuchnie ludowe, Związek Towarzystw Dobroczynnych "Caritas". Zarządzał kwesty na PCK i ofiary klęsk żywiołowych.

W niepodległej Polsce zachęcał duchowieństwo do włączenia się w odbudowywanie państwowości. Sam jednak nie angażował się aktywnie w politykę. Działał na polu charytatywnym i społecznym.

M.in. w  1920 r. założył Ligę Katolicką, która miała koordynować prace wszystkich świeckich stowarzyszeń katolickich propagował rekolekcje dla świeckich, szerzył kult eucharystyczny. Działał też na rzecz emigracji.

W 1919 r. przewodniczył pierwszej w niepodległej Polsce konferencji episkopatu.

Zmarł 13 lutego 1926 r. Pochowany został w katedrze gnieźnieńskiej.

© 2005-2007 Katolicka Agencja Informacyjna. Wszelkie prawa zastrzeżone.