Maciej Sarbiewski

Jezuita, jeden z największych poetów doby baroku. Nazywany przez współczesnych "chrześcijańskim Horacym".

Urodził się 24 lutego 1595 r. w sarbiewie k. Płońska.Rozpoczął naukę w szkole jezuickiej w Pułtusku. W 1612 r. wstąpił do zakonu i kontynuował studia w Akademii Wileńskiej, w kolegium w Braniewie, a następnie w Rzymie, gdzie przybył w 1622 r.

Uzdolniony poeta szybko znalazł się w gronie artystów i intelektualistów, którymi otaczał się papież Urban VIII. Z jego rąk otrzymał też najwyższe ówczesne odznaczenie literackie - laur poetycki.

Nie wiedomo dokładnie, dlaczego Sarbiewski, po 3 latach błyskotliwej kariery powrócił do Polski. Wykładał teologię na Akademii Wileńskiej, pełnił też funkcję kaznodziei Władysława IV.

Zmarł nagle 2 kwietnia, 1620 r. w Warszawie.

W Polsce jest poetą zapomnianym, choć był znany i ceniony w Europie.

© 2005-2007 Katolicka Agencja Informacyjna. Wszelkie prawa zastrzeżone.