Jerzy Turowicz

Dziennikarz i publicysta, wieloletni redaktor naczelny "Tygodnika Powszechnego".

Urodził się 10 grudnia 1912 r. w Krakowie. Miał sześcioro rodzeństwa. Jeszcze jako uczeń III Gimnazjum im. Króla Jana Sobieskiego wstąpił do Sodalicji Mariańskiej.

W 1930 r. rozpoczął studia na Politechnice Lwowskiej. Jako student zaangażował się w działalność Akademickiej Sodalicji Mariańskiej i Stowarzyszenia Katolickiej Młodzieży Akademickiej "Odrodzenie". W latach 1934 - 39 studiował filozofię i historię na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego.

Od stycznia aż do września 1939 r. pracował w "Głosie Narodu", dzienniku chadeckim, kierowanym przez ks. Jana Piwowarczyka. To właśnie w oparciu o dawną redakcję "Głosu Narodu" stworzono komitet redakcyjny "Tygodnika Powszechnego", którego pierwszy numer ukazał się na Wielkanoc, 24 marca 1945 r.

Turowicz był redaktorem naczelnym pisma od 1945 do 1953 r., kiedy to w konsekwencji odmowy druku nekrologu Stalina zostało ono zamknięte. "Tygodnik" oddany został prawowitej redakcji dopiero po 'odwilży' w 1956 r. Od tego czasu aż do swojej śmierci w 1999 r. Turowicz pełnił nieprzerwanie funkcję naczelnego.

"Tygodnik Powszechny" zyskał w tym czasie niesłychany prestiż i sławę jedynego niezależnego głosu inteligencji katolickiej, a z czasem nieformalnego organu kształtującej się opozycji demokratycznej.

Jerzy Turowicz jako specjalny korespondent Tygodnika przebywał w Rzymie w czasie Soboru Watykańskiego II. Był żywo oddany sprawie odnowy soborowej Kościoła. Jego publicystyka na ten m.in. temat z lat 1964 - 1987 ukazała się w książce "Kościół nie jest łodzią podwodną".

Brał udział w obradach Okrągłego Stołu w 1989 r. W 1990 r. wstąpił do Unii Demokratycznej.

Zmarł 27 stycznia 1999 r.

© 2005-2007 Katolicka Agencja Informacyjna. Wszelkie prawa zastrzeżone.