Łódź: historia klasztoru w Łagiewnikach

Historia klasztoru franciszkańskiego w Łodzi-Łagiewnikach zaczyna się w drugiej połowie XVII wieku. Ówczesna wieś, kojarzona bardziej z pobliskim Zgierzem niż z Łodzią, należała wtedy do Samuela Żelewskiego.

Podczas wielkiej zarazy jego krewny, Gospodar Słodkowski poradził, żeby szybko odprawić nowennę do św. Antoniego. Jeśli wierzyć opowieściom – zaraza poddała się.

Zaraz potem św. Antoni dwukrotnie ukazał się sprowadzonemu spod Łęczycy cieśli Jerzemu. Fachowiec, zajmujący się budową młyna wodnego, miał być tylko posłańcem i przekazać właścicielowi wsi wolę Boga. A ową wolą była zamiana młyna na kaplicę pod wezwaniem św. Antoniego.

Cieśla pojechał na Jasną Górę i przed obrazem Matki Boskiej Częstochowskiej przysiągł, że widzenia były prawdziwe. Potwierdziła to zresztą specjalna komisja.

Kaplica św. Antoniego powstała w 1675 r. Po kilku latach została przeniesiona na tzw. Pustelnię nad strumykiem i stoi tam do dzisiaj.

Samuel Żelewski zaprosił do Łagiewnik franciszkanina, o. Konstantego Plichtę i podarował mu pieniądze na budowę klasztoru.

© 2005-2007 Katolicka Agencja Informacyjna. Wszelkie prawa zastrzeżone.